داستان كوتاه آموزنده

ليلي دختري زيبا از قبيله عامريان بود و مجنون پسري زيبا از ديار عرب. نام اصلي او قيسبود و بعد از آشنايي با ليلي او را مجنون يعني ديوانه خواندند، چرا كه او ديوانه وار دور كوه نجد كه قبيله ليلي در آنجا بود طواف مي كرد. مجنون (قيس) با ليلي در راه مكتب آشنا شد و اين دو شيفته يكديگر شدند. ابتدا عشقشان مخفي بود اما از آنجا كه قصه دل را نمي توان مخفي نگاه داشت، رسواي عالم شدند و قصه دلدادگي آنها به همه جا رسيد. پدر ليلي مردي بود مشهور و ثروتمند و چون بعضي از رجال آن روزي حاضر نبود دخترك زيباي خود را به فرد بي سر و پايي چون قيس دهد كه تنها سرمايه اش يك دل عاشق بود و بس. پدر مجنون به خواستگاري ليلي رفت اما نه تنها پدر ليلي، بلكه همه قبيله عامريان با اين وصلت مخالفت كردند. مجنون چون جواب رد شنيد زاري ها و گريه ها كرد، ولي دست بردار نبود. قبيله ليلي قصد آزار او را كردند و او گريخت. مجنون حتي شخصي به نام نوفل را به خواستگاري ليلي فرستاد اما سودي نداشت. بعدها ليلي را به مردي از قبيله بني اسد دادند، البته بر خلاف ميل ليلي. نام اين مرد «ابن سلام» بود. عروسي مفصلي برگزار شد. پدر ليلي از خوشحالي سكه هاي زيادي بين حاضران تقسيم كرد. در اولين شب زفاف ابن سلام سيلي محكمي از ليلي نوش جان كرد. مردي خبر اين ازدواج را به مجنون رسانيد و خود بهتر مي دانيد در آن موقع چه حالي به مجنون عاشق و بي دل دست داد. غم مرگ پدر نيز پس از چندي به آن اضافه شد. ليلي نيز دل خوشي از ابن سلام نداشت و به زور با او سر مي كرد تا اينكه ابن سلام بيمار شد و پس از مدتي جان سپرد و ليلي در مرگ جانسوز او به سوگ نشست. اين خبر را به مجنون رساندند. مجنون دو تا پا داشت دوتاي ديگر هم قرض گرفت و به ديدار ليلي شتافت. شايد مي خواست شريك غم پدرش ليلي باشد. سرتان را درد نياورم اين دو مدتي در كنار هم بودند و از عشق هم بهره ها بردند. ولي افسوس كه ديري نپاييد كه چراغ عمر ليلي زيباروي خاموش شد و مجنون تنهاي تنها شد. قبر ليلي را از مجنون مخفي ساختند. ولي مجنون از خدا خواست او را به ليلي برساند و گفت: «اينقدر مي گردم و اينقدر خاكها را مي بويم تا بوي ليلي را حس كنم». چنين كرد تا قبر دلداده خود را يافت. مجنون بر سر قبر ليلي آن چنان گريه و زاري كرد تا به او پيوست و او را در كنار ليلي دفن كردند و اين دو دلداده عاشق بار ديگر در كنار هم آرميدند.